شعر ميدزدند...

بال مرغ شعرم را چيدند...

اينجا خفقان شعرهاست...

نام شعر رنگ ميبازد...

شعر سرمايه است براي شاعرش...

و حرفها دارد،گفته و ناگفته...

شعر بهانه نيست،شعر عشق است به آنچه ميسرايي...

ميگويند نام مدينه جذاب نيست...

اما مدينه چه جاذبه اي دارد ...

يکي آنرا "قسم به اشک علي ميخواند" و ديگري"طوفاني از غم"!!!!

اما من ميگويم مدينه ...

شهر نور است...

و شهر نور جذاب است...

شعر را دريابيم...

شعر محترم است ...

شعر را بشکافيم...

قلب شاعر آنجاست...

و بفهميم که شعر کودکِ شاعرَش است...

گر چه گاهي نوپاست،اما باز...

قلب شاعر آنجاست...
پس بياييد در اين بي نامي...

نام شعرهايم را پس بدهيد...