دو چشم سرکش - شب شعر

مردم دنیا در کار دنیا دو گونه‏اند : آن که براى دنیا کار کرد و دنیا او را از آخرتش بازداشت ، بر بازمانده‏اش از درویشى ترسان است و خود از دنیا بر خویشتن در امان . پس زندگانى خود را در سود دیگرى دربازد . و آن که در دنیا براى پس از دنیا کار کند ، پس بى آنکه کار کند بهره وى را از دنیا بسوى او تازد ، و هر دو نصیب را فراهم کرده و هر دو جهان را به دست آورده ، چنین کس را نزد خدا آبروست و هر چه از خدا خواهد از آن اوست . [نهج البلاغه]

دو چشم سرکش

تا کی دلم از دو چشم سرکَش بکشد؟

از وسوسه های آن پری وش بکشد؟

کبریت ام و بودایی چشمان تو ام

ای کاش مرا کسی به آتش بکشد

مهدی صفی یاری ::: جمعه 88/9/13::: ساعت 12:46 صبح نظرات دیگران: نظر